عملکرد آب بندی واتراستاپ در اتصالات سازه های بتنی زیرزمینی

واتراستاپ یک ماده عایق رطوبتی است که معمولاً برای آب بندی درزهای اجرایی و انبساطی بتن ها استفاده می شود و اغلب اجازه عبور آب از طریق مرز بین واتراستاپ و بتن تحت فشار آب بالا را نمی‌دهد.

1. معرفی

نشت آب یک مشکل اساسی برای سازه های زیرزمینی است. این امر عمر سازه ها را کوتاه می کند و بر کیفیت خدمات برای کاربران تأثیر منفی می گذارد. اگر یک سیستم زهکشی در زیر ساخت های زیرزمینی به عنوان جایگزینی برای کاهش نشت آب اعمال شود، باعث ایجاد مشکلات ژئوتکنیکی مانند لوله کشی، نشست زمین و فروچاله ها می شود. از این رو کنترل شرایط آب زیرزمینی و حفظ سیستم های عایق رطوبتی ضروری هستند. کلان شهرهایی که زیرساخت های زیرزمینی پیچیده ای دارند و محیط های پیچیده آب زیرزمینی مانند مترو، راهروها، فاضلاب ها، تونل های تاسیساتی و زیرزمین های ساختمان دارند مقامات دولتی معیارهای طراحی را تعیین کرده و کیفیت ساخت و ساز را برای سیستم های عایق رطوبتی مدیریت می کنند. به عنوان مثال سازمان حمل و نقل زمینی (LTA)، یک هیئت قانونی زیر نظر وزارت حمل و نقل دولت سنگاپوراست به این نکته اشاره می کند که برای زیرساخت های زیرزمینی نیاز به طراحی کامل عایق رطوبتی پوششی می باشد. علاوه بر این استاندارد انگلیسی CP 102 تصریح می کند که تمام سازه های زیرزمینی باید در برابر فشار آب عایق رطوبتی شوند، حتی اگر محل ساخت و ساز خشک باشد. عواملی که باعث نشت آب از طریق سازه های بتنی زیرزمینی می شوند را می توان در درجه اول به سه گروه طبقه بندی کرد: عوامل طراحی، عوامل ساخت و ساز و عوامل نگهداری، با این حال مشکلات نشت در درجه اول توسط چند عامل به همراه هم ایجاد می شود. بنابراین نشت آب باید از منظر سیستم مورد بررسی قرار گیرد. یک سیستم ضد آب مناسب باید در مرحله طراحی با اطمینان مهندسی معرفی شود. با این وجود ارزیابی سیستم های عایق رطوبتی برای زیر سازه های زمینی به ندرت در دسترس هستند، به ویژه برای سیستم هایی که در آن اغلب فشارهای هیدرواستاتیکی بالا وجود دارد. بیشتر مطالعات مربوط به عایق رطوبتی به جای دیدگاه سیستم، بر اجزا یا موادی مانند غشاها، چسب‌ها و آب بندی بتن متمرکز شده‌اند. به عنوان مثال مطالعات بر روی غشاهای آب بند در درجه اول بر ویژگی های مکانیکی و مقاومت شیمیایی آن مواد و عملکرد چسب روی سطح بتن سخت متمرکز شده است. مطالعات مربوط به آب بند بودن بتن ابتدا به کاربردهای اختلاط افزودنی برای بهبود آب بندی بتن پرداخته است، اگرچه ایجاد اتصالات در سازه های بتنی اجتناب ناپذیر است، گزارش شده است که نشت ناشی از ناپیوستگی های احتمالی یکی دیگر از عوامل مهم می باشد و باید از نشت آب از طریق درز های اجرایی و درزهای انبساط جلوگیری نمود. با این حال تعداد مطالعات مربوط به این موضوع بسیار کم است. اگرچه مطالعات متعددی در رابطه با رفتار مواد و سیستم های عایق رطوبتی زیرزمینی انجام شده است، پژوهش های انجام گرفته بر سیستم های عایق رطوبتی مربوط زیرساخت های زیرزمینی بسیار کم می باشند در حالی که مطالعات بسیاری بر سازه های روی زمین مانند عرشه پل ها و سازه های ساختمانی که فشار آب زیادی وجود ندارند، انجام شده است.

واتراستاپ معمولی ترین ماده عایق رطوبتی در ساخت سازه های بتنی زیرزمینی برای جلوگیری از نشت آب در درزهای سازه ای بتنی است. بسیاری از سازمان های دولتی الزامات عملکرد واتراستاپ ها را در ساخت سازه های بتنی مشخص کرده اند. به عنوان مثال، یک واتراستاپ پلی وینیل کلراید (PVC) باید در موارد زیر آزمایش شود و حداقل عملکرد را داشته باشد: جذب آب، مقاومت در برابر پارگی، ازدیاد طول نهایی، استحکام کششی، شکنندگی دمای پایین، سفتی در خمش، وزن مخصوص، سختی، شتاب استخراج استحکام کششی و ازدیاد طول و اثر قلیایی پس از هفت روز برای تغییر وزن و تغییر سختی.

در حال حاضر، هنوز هیچ مطالعه مرتبطی جهت ارزیابی عملکرد یک سیستم آب بند با واتراستاپ انجام نشده است زیرا علیرغم مدیریت و نظارت دقیق یک مهندسین متخصص، کار ضعیف برخی از کارگران اجتناب ناپذیر است، بنابراین در بسیاری از موارد نصب نادرست واتراستاپ باعث نشت آب پس از تکمیل سازه های زیرزمینی می شود. شکل زیر مثالی از یک واتراستاپ ضعیف نصب شده در ساخت را نشان می دهد که می تواند باعث تنزل عملکرد سیستم آب بند شود. تحقیقات قبلی بیان می‌کند که حتی با بهترین تلاش‌ها در طراحی و ساخت، نشت آب ممکن است اجتناب‌ناپذیر باشد و شکست جزئی سیستم آب بند اغلب منجر به خرابی کل سیستم می‌شود. عایق رطوبتی هنوز به شدت به طرز کار بستگی دارد، اگرچه بسیاری از تولیدکنندگان، انواع و مواد واتراستاپ را در زمینه های صنعتی بهبود بخشیده اند. بنابراین، مفهوم واتراستاپ باید توسعه یابد، که بتواند عملکرد ضعیف را جبران کند.

سازه های دیوار دیافراگمی به طور گسترده برای انواع مختلفی از تاسیسات زیرزمینی استفاده می شوند که از جمله آن ها می توان به خطوط مترو، بزرگراه های زیر سطح، دیوارهای زیرزمین و سازه های پارکینگ خودرو اشاره کرد که به دلیل مزایای اقتصادی که سازه های پشتیبانی موقت و دائمی را به طور همزمان ارائه می دهند، اقتباس شده اند. با این حال، این ساختار یک نقطه ضعف عمده در نفوذ رطوبت از طریق اتصالات بین پانل های بتنی نشان می دهد. گزارش شده است که تقریباً تمام دیوارهای دیافراگمی ساخته شده مشکلات تری یا رطوبت را از طریق دیوارها تجربه کرده اند، و حفظ دیوار دیافراگم در طول عمر مفید بدون اقدامات اضافی مانند تزریق گسترده بسیار دشوار است. اگرچه چندین دلیل مختلف برای سست شدن آب بند روی دیوارها مانند تراکم ناکافی بتن و نصب نامناسب واتراستاپ وجود دارد، عملکرد یک سیستم عایق رطوبتی که در آن واتر استاپ به طور مناسب نصب شده است در اینجا مورد توجه و بررسی قرار گرفته است.

این مطالعه عملکرد یک سیستم عایق رطوبتی را که در آن یک واتراستاپ PVC در محل اتصال سازه‌های بتنی زیرزمینی تعبیه شده است، ارزیابی می‌کند. آزمایش‌های مقاومت فشار هیدرواستاتیک برای تأیید عملکرد آب بندی سیستم اتصال انجام شد. به همین ترتیب، واتراستاپ PVC با استفاده از مفهوم "پیوند چسبندگی" بین کامپوزیت سیمانی و سطح واتراستاپ اصلاح شد تا از مهاجرت آب به طور فعال‌تری جلوگیری شود. عملکرد واتراستاپ اصلاح شده در سیستم ضد آب با واتراستاپ معمولی مقایسه شد. علاوه بر این، نقاط قوت پیوند بررسی شد که تحت شرایط شبیه سازی شده می تواند سطح مواد عایق رطوبتی را آلوده کند اندازه گیری می شود. نتایج تجربی به طور کمی عملکرد دو سیستم مشترک اتصال تعبیه شده با واتراستاپ سازه های بتنی را نشان می دهد. اثر اتصال چسب بین واتراستاپ و بتن مورد توجه قرار می گیرد و اجرای واتراستاپ اصلاح شده در زمینه های ساخت و ساز مورد بحث قرار می گیرد.

2. برنامه آزمایشی

2.1. تست عملکرد آب بندی

2.1.1. مفهوم آزمایش

برای بررسی عملکرد آب بندی سیستم های مشترک ساختمانی که در آن واتراستاپ تعبیه شده است، روش تست استاندارد آمریکا (ASTM D5385) تست های مقاومت فشار هیدرواستاتیک برای غشاهای آب بند واتراستاپ PVC و واتراستاپ اصلاح شده با اتصال چسب انجام می گیرد. عملکرد آب بندی سیستم ها با بررسی نشت آب در محل اتصال به صورت بصری با افزایش فشار هیدرواستاتیک بررسی می شود.

2.1.2. مواد

مفهوم پیوند چسبندگی، اتصال کامل بین واتراستاپ و مخلوط سیمانی را در طول سخت شدن امکان پذیر می کند. محصولات عایق رطوبتی مورد استفاده در این آزمایش شامل موارد زیر می باشد:

• واتراستاپ PVC را با یک نقشه دقیق نشان می دهد که معمولاً در ساخت دیوار دیافراگمی برای جلوگیری از نشت آب در محل اتصال بین دو سطح بتنی مجاور استفاده می شود.
• یک نوار چسب دو طرفه طراحی شده ویژه برای استفاده در عایق رطوبتی سمت کور است که یک طرف آن از یک چسب حساس به فشار اکریلیک تشکیل شده است. PSA برای چسبیدن به سطح واتراستاپ PVC و طرف دیگر با PSA متشکل از پوشش پلیمری اکریلیک که پس از عمل آوری با سیمان هیدراته چسبانده می شود. PSA طوری طراحی شده است که با فشار کم به سطح مواد زیرلایه بچسبد. که بر پایه پلیمرهایی مانند اکریلیک، کوپلیمر استایرن، لاستیک و سیلیکون است. واتراستاپ با پیوند چسبندگی با چسباندن یک نوار چسب دو طرفه به سطح صاف واتراستاپ PVC ساخته شد.
• ملات سیمان بدون انقباض پیش‌آمیخته، موجود در بازار برای شبیه‌سازی سازه‌های بتنی سالم بدون حفره‌ یا ترک‌های نفوذپذیر استفاده شد که الزامات عملکرد استانداردهای ASTM C1107 و KS F 4044 را داراست. نسبت ملات شامل 4.0 لیتر آب در هر کیسه 25 کیلوگرم ملات سیمان می باشد.

2.1.3. آماده سازی نمونه

در این آزمایش به ترتیب از انواع واتراستاپ های پی وی سی معمولی و واتر استاپی که یک نوار چسب دو طرفه به سطوح صاف آن چسبانده شد تا اتصال به کامپوزیت سیمانی را تقویت کند، استفاده شده است. هر دو انتهای واتراستاپ های PVC با نوار چسب دو طرفه محصور شده بودند تا شرایط مرزی مورد نظر را برآورده کنند که از مهاجرت آب در جهت طولی واتراستاپ جلوگیری کند و باعث حرکت آب در جهت عرضی می شود.

برای آزمایش عملکرد عایق رطوبتی، دو نمونه ملات سیمانی بدون انقباض ساخته شد: یکی با واتراستاپ معمولی PVC و دیگری با واتراستاپ دارای پیوند چسبندگی. واتراستاپ در وسط بلوک ملات قرار داده شد که 75 میلی متر از سطح بالایی فاصله دارد. بلوک ملات 300 میلی متر عرض، 300 میلی متر ارتفاع و 150 میلی متر عمق دارد. پنج سوراخ به قطر 7 میلی متر از وسط بلوک های ملات ایجاد شد و به حباب مرکزی واتراستاپ PVC متصل شد که می تواند به طور مشابه انجام شود.

اتصالات ساختمانی در سازه های بتنی، این بدترین شرایطی را شبیه سازی می کند که در آن ملات نمی تواند از مهاجرت آب در محل اتصال جلوگیری کند و آب بندی کاملاً به واتراستاپ وابسته است. نمونه ها در دمای معمولی اتاق و شرایط رطوبت به مدت 28 روز پخت شدند.

2.1.4. روش تست

مجموعه ای از تجهیزات برای آزمایش مقاومت فشار هیدرواستاتیکی و ارزیابی عملکرد آب بند سیستم واتراستاپ تعبیه شده به کار گرفته شد. نمونه‌های ملات سیمانی بدون انقباض در قاب‌های فولادی با طراحی ویژه قرار داده شدند و شکاف محیطی بین بلوک ملات و قاب فولادی با یک نوع مایع تجاری‌سازی شده از غشای عایق رطوبتی که به‌صورت سرد و الاستومری اعمال می‌شد، پر و پوشش داده شد. علاوه بر این، نمونه ملات سیمانی بدون انقباض با استفاده از تیرهای واکنش و پیچ و مهره محکم بسته شد. محفظه پوشانده شده توسط بلوک ملات و قاب فولادی از طریق ورودی آب که در مرکز قاب فولادی قرار گرفته بود با آب پر شد و یک شیلنگ هوا از یک کمپرسور هوا به ورودی فشار روی قاب فولادی متصل شد.

آزمایش با افزایش فشار هوا به 1 اتمسفر (101.3 کیلو پاسکال) آغاز شد و در صورت عدم نشت آب به مدت یک ساعت، فشار 1 اتمسفر افزایش یافت. اگر نشت آب از طریق سوراخ های از پیش نصب شده به عنوان اتصالات ساختمانی بلوک های ملات تشخیص داده شد، آزمایش متوقف شد و حداکثر فشار آب برای منعکس کننده عملکرد سیستم ضد آب ثبت شد.

2.2. تست قدرت لایه برداری

2.2.1. مفهوم آزمایش

عامل کلیدی برای کنترل عملکرد عایق رطوبتی واتراستاپ اصلاح شده، اتصال چسبی برای جلوگیری از مهاجرت آب از طریق رابط بین واتراستاپ و کامپوزیت سیمانی است. بنابراین، یک آزمایش قدرت لایه برداری جهت اندازه گیری استحکام باند چسب برای استحکام لایه برداری یا جداسازی باندهای چسبنده انجام شد.

2.2.2. طراحی نمونه

عملکرد آب  بند واتراستاپ اصلاح شده به شدت به ظرفیت چسبندگی بین سطح واتراستاپ و ملات سیمان بستگی دارد. به طور دقیق تر، سطح چسبندگی بین سیمان هیدراته و لایه پلیمری اکریلیک پوشانده شده بر روی نوار چسب، استحکام لایه برداری را تعیین می کند. با این حال، سطح لایه پلیمری اکریلیک می تواند در طول ساخت و ساز در معرض چندین محیط آلوده باشد. تست قدرت لایه برداری تحت محیط های آلوده از پیش انتخاب شده، که شرایط ممکن را در محل ساخت دیوار دیافراگمی شبیه سازی می کند، انجام شد. نمونه ها توسط ملات سیمانی بدون انقباض قالب گیری می شوند و 150 میلی متر عرض و 100 میلی متر ارتفاع و عمق دارند. سه نوار چسب به عرض 25 میلی متر برای تست تکراری چسبانده شد.

هنگامی که لایه پلیمری اکریلیک به سمت بالا قرار گرفت، نوارهای چسب در پایین قالب قرار گرفتند. قبل از قرار دادن ملات سیمان، سطح لایه پلیمری اکریلیک روی نوارهای چسب با استفاده از دوغاب ماسه و بنتونیت آلوده شده بود. در نهایت، ملات سیمان ریخته شد و نمونه ها به مدت 28 روز در شرایط دمای معمولی و رطوبت اتاق عمل آوری شدند.

شناسه های آزمایش را با توجه به هشت شرایط آلودگی سطحی مورد استفاده در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. استفاده از شن و ماسه می تواند شرایط ساختمانی معمولی را شبیه سازی کند که باعث کثیف شدن محصول عایق رطوبتی می شود. علاوه بر این، دوغاب بنتونیت برای شبیه سازی غوطه ور شدن واتراستاپ استفاده شد. این محیط ساخت دیواره دیافراگمی معمولی است که ممکن است واکنش شیمیایی بین دوغاب و پلیمر اکریلیک را در نظر بگیرد. دوغاب بنتونیت با وزن مخصوص 1.1 بر روی لایه پلیمری اکریلیک در فواصل 2 ساعت تا 6 ساعت اعمال شد.

شکل زیر قالب های ملات سیمان را برای اعمال دوغاب بنتونیت و ماسه برای آلودگی سطحی نوارهای چسب نشان می دهد. CB0 که بدون غوطه ور شدن دوغاب و بدون ماسه است، شرایط مزرعه ایده آل خواهد بود، در حالی که SB6 که 6 ساعت غوطه ور شدن دوغاب و سطح شنی است، بدترین حالتی است که می تواند در زمینه ساخت دیوار دیافراگمی رخ دهد. همه دوغاب ها و ماسه بلافاصله قبل از قرار دادن ملات سیمان برداشته شدند. پس از ریختن ملات سیمان بدون انقباض در قالب ها، تمامی نمونه ها به مدت 28 روز در شرایط دمایی و رطوبت معمولی اتاق پخت شدند.

2.2.3. روش تست

تنظیمات آزمایش را برای اندازه گیری استحکام لایه برداری توسط استاندارد D903 ASTM مورد مطالعه قرار گرفت. نوار چسب با سرعت 20 میلی متر در دقیقه در جهت 180 از سطح متصل جدا شد و مقاومت در برابر لایه برداری قدرت با استفاده از سلول بار اندازه گیری شد. آزمایش برای هر شرایط سطحی سه بار انجام شد و جابجایی و بارهای مربوطه به طور خودکار ثبت شد.

3. نتایج و بحث

3.1. تست عملکرد آب بند

 آزمایش فشار هیدرواستاتیک برای واتراستاپ معمولی نشت آب را در اولین مرحله بارگیری نشان می دهد، یعنی 1 اتمسفر (101.3 کیلو پاسکال و هد فشار 10 متر) نشان داده شد. این بدان معناست که آب از طریق رابط بین واتراستاپ PVC و ملات سیمانی نفوذ می کند و مهاجرت می کند. واتراستاپ معمولی PVC در هد فشار 10 متر رضایت بخش به نظر نمی رسد، اگرچه واتراستاپ به درستی نصب شده بود و بلوک ملات سیمانی با دقت خاصی و بدون حفره یا ترک ریخته شد. به طور مشابه، بلوک ملات ساخته شده با واتراستاپ از نوع چسبنده، هیچ نشت آبی را تا 3 اتمسفر (سر فشار 30 متر) نشان نداد. با این حال، آزمایش در 3 اتمسفر متوقف شد زیرا غشای نوع مایع در محیط بلوک ملات شکسته شده بود. از مشاهدات و نتایج می توان نتیجه گرفت که واتراستاپ از نوع چسبنده با موفقیت از نشت آب در 3 اتمسفر فشار هیدرواستاتیک حداقل جلوگیری کرد.

3.2. تست قدرت لایه برداری

منحنی های قدرت لایه برداری – جابجایی، برای همه گروه ها مورد بررسی قرار گرفت. بسته به تنظیم اولیه، در برخی موارد، لایه برداری بلافاصله شروع می شود (SB0)، در حالی که در موارد دیگر، شروع به کار می کند. پس از کمی تاخیر (SB4). به طور معمول، با شروع جابجایی، بار افزایش می‌یابد، و هنگامی که پیشرفت لایه‌برداری تثبیت شد، یعنی مرحله لایه‌برداری در حالت پایدار، مقدار بار مقاومتی در محدوده یکنواخت با نوسان نسبتاً ثابت رسم شد.

میانگین بار در مراحل حالت پایدار به عنوان مقاومت لایه برداری نمونه در این مطالعه، بر حسب kN/m تعریف شد. تمام نتایج از جمله قدرت لایه برداری، انحراف استاندارد (SD) و انحراف استاندارد نسبی (RSD، انحراف استاندارد تقسیم بر مقدار میانگین) در جدول زیر نشان داده شده است.

شرایط، و مقادیر میانگین توسط گروه تمیز (بدون ماسه) و سطح شنی مجدداً میانگین می شوند. در اینجا، SD نوسان قدرت را در مرحله لایه برداری حالت پایدار نشان داده شد. SD کم به معنای رفتار لایه برداری صاف و SD بالا بیانگر رفتار لایه برداری خشن است. شرایط آلوده به ماسه تقریباً 30٪ رفتار لایه برداری صاف تر از سطح تمیز نشان می دهد، در حالی که سطوح استحکام لایه برداری اندازه گیری شده فقط تقریباً 5٪ کمتر است. اگرچه هیچ رابطه قابل تشخیصی بین استحکام لایه برداری تحت هشت شرایط اتصال سطحی آلوده وجود ندارد، به وضوح نشان داده شده است که مقدار مقاومت لایه برداری بیش از 0.75 کیلونیوتن بر متر است. حداقل عملکرد مورد نیاز مشخصات مواد و کار از LTA سنگاپور است.

‎ به طور کلی، هرچه میانگین استحکام لایه برداری بیشتر باشد، نوسان مقاومت در حین لایه برداری به صورت خطی بزرگتر است.

‎از نتایج، فرض می‌شود که عملکرد ضد آب واتراستاپ با اتصال چسبی به شدت به حالت پیوند بین ماده سیمانی و لایه پلیمری اکریلیک بستگی دارد. بنابراین، شناسایی سطح بین دو ماده، یعنی نوار چسب و ملات سیمان، بسیار مهم است. علاوه بر این، دو نوع جداسازی مختلف مشاهده شد: جداسازی بین PSA و لایه پلیمری اکریلیک و جدایی بین پوشش پلیمری و ملات سیمان. از این رو، می توان نتیجه گرفت که لایه پلیمری برای واتراستاپ از نوع چسبنده بسیار مهم است و عملکرد واتراستاپ را می توان با استفاده از مواد جایگزین مناسب به جای پلیمر اکریلیک در زمانی که عملکرد آب بند بالاتری مورد نیاز است بهبود بخشید.

4. نتیجه گیری

آزمایش‌های مقاومت فشار هیدرواستاتیک روی دو نوع مختلف واتراستاپ انجام شد: یکی با واتراستاپ معمولی و دیگری با واتراستاپ پیوند بتنی. آزمایش‌ها به جای خود محصول واتراستاپ، بر عملکرد سیستم‌های آب بندی تعبیه‌شده با واتراستاپ متمرکز بود. علاوه بر این، آزمایش‌های استحکام لایه‌برداری با شبیه‌سازی چندین شرایط سطحی آلوده انجام شد که می‌توانست توانایی پیوند کمتری بین واتراستاپ و کامپوزیت‌های سیمانی ایجاد کند، که در زمینه‌های ساخت‌وساز واقعی رخ می‌دهد. نتایج به دست آمده به شرح زیر است:

1. راه اندازی تست های آزمایشگاهی برای عملکرد عایق رطوبتی برای اجرای نشت آب در ساخت و ساز یا درز انبساط سازه های بتنی به دلیل فشار هیدرواستاتیک ابداع شد.

2. واتراستاپ معمولی نمی‌توانست در هد فشار 10 متری آب  بند باشد، اگرچه ملات سیمان بدون انقباض با احتیاط خاصی ریخته‌ شده بود، در حالی که واتراستاپ از نوع پیوند بتنی در برابر نشت آب تحت فشار 30 مقاومت می‌کرد.

3. استحکام لایه برداری با نوسان استحکام نسبتاً یکنواخت در طول فرآیند لایه برداری ثابت بود، و همه موارد استحکام لایه برداری کافی را نشان دادند، اگرچه هیچ رابطه واضحی بین قدرت لایه برداری و آلودگی سطح نشان داده نشد.

4. هر چه استحکام لایه برداری بیشتر باشد، نوسان مقاومت لایه برداری در مرحله لایه برداری حالت پایدار بیشتر است.

منابع:

[1] M. Kubal, Construction Waterproofing Handbook, Second Ed., McGraw-Hill Publishing, 2008.

[2] R.M. Foose, Sinkhole formation by groundwater withdrawal: far West Rand South Africa, Science 157 (3792) (1967) 1045–1048.

[3] G. Wang, G. You, B. Shi, J. Yu, H. Li, K. Zong, Earth fissures triggered by groundwater withdrawal and coupled by geological structures in Jiangsu Province China, Environ. Geol. 57 (5) (2009) 1047–1054.

[4] S.M. Mousavi, A. Shamsai, M.H.E. Naggar, M. Khamehchian, A GPS-based monitoring program of land subsidence due to groundwater withdrawal in Iran, Canadian J. Civil Eng. 28 (3) (2001) 452–464.

[5] P.E. Lamoreaux, J. Newton, Catastrophic subsidence: an environmental hazard, Shelby County, Alabama, Environ. Geol. Water Sci. 8 (1–2) (1986) 25–40.

[6] D. Whitman, T. Gubbels, L. Powell, Spatial interrelationships between lake elevations, water tables, and sinkhole occurrence in central Florida: A GIS approach, Photogramm. Eng. Remote Sens. 65 (10) (1999) 1169–1178.

[7] LTA, Materials and Workmanship Specification for Civil and Structural Works, in: E. Group (Ed.) Land Transport Authority, Ministry of Transport, Singapore, 2010.

[8] BSI-BS-CP-102, Code of practice for protection of buildings against water from the ground, British Standards Institution, London, UK, 1973, p. 6.

[9] M. Chew, N. De Silva, Benchmarks to minimize water leakages in basements, Structural Survey 21 (4) (2003) 131–145.

[10] M. Larisch, Odern concrete technology and placement methods and their influence on waterproofing performance of Diaphragm walls, The New Zealand Concrete Industry Conference 2016 Auckland New Zealand, 2016.

[11] J. Song, K. Oh, B. Kim, S. Oh, Performance evaluation of waterproofing membrane systems subject to the concrete joint load behavior of below-grade concrete structures, Appl. Sci. 7 (11) (2017) 1147.

 [12] F. Mazzotta, C. Lantieri, V. Vignali, A. Simone, G. Dondi, C. Sangiorgi, Performance evaluation of recycled rubber waterproofing bituminous membranes for concrete bridge decks and other surfaces, Constr. Build. Mater. 136 (2017) 524–532.

[13] S.-H. Chang, T.-H. Kang, S.-W. Choi, C. Lee, G.-S. Hwang, M.-S. Choi, An Experimental study on fundamental properties of a sprayable waterproofing membrane, Tunnel Undergr. Space 26 (3) (2016) 220–234.

[14] F. Vogel, R. Sovják, Š. Pešková, Static response of double shell concrete lining with a spray-applied waterproofing membrane, Tunn. Undergr. Space Technol. 68 (2017) 106–112.

[15] N.Z. Muhammad, A. Keyvanfar, M.Z.A. Majid, A. Shafaghat, J. Mirza, Waterproof performance of concrete: a critical review on implemented approaches, Constr. Build. Mater. 101 (2015) 80–90.

[16] M. Waldvogel, R. Zurbriggen, A. Berger, M. Herwegh, Combined methods to investigate the crack-bridging ability of waterproofing membranes, international congress on polymers in concrete, Springer, 2018, pp. 249–254.

[17] Z. Song, X. Xue, Y. Li, J. Yang, Z. He, S. Shen, L. Jiang, W. Zhang, L. Xu, H. Zhang, Experimental exploration of the waterproofing mechanism of inorganic sodium silicate-based concrete sealers, Constr. Build. Mater. 104 (2016) 276–283.

[18] X. Xue, Y. Li, Z. Yang, Z. He, J.-G. Dai, L. Xu, W. Zhang, A systematic investigation of the waterproofing performance and chloride resistance of a self-developed waterborne silane-based hydrophobic agent for mortar and concrete, Constr. Build. Mater. 155 (2017) 939–946.

[19] K.-M. Kim, T.-H. Ahn, Development of the inorganic water-stop agent for water leakage of concrete infrastructures, J. Ceramic Process. Res. 16 (2015) 144– 148.

[20] F.I. Shalabi, E.J. Cording, S.L. Paul, Concrete segment tunnel lining sealant performance under earthquake loading, Tunn. Undergr. Space Technol. 31 (2012) 51–60.

[21] W. Ding, C. Gong, K.M. Mosalam, K. Soga, Development and application of the integrated sealant test apparatus for sealing gaskets in tunnel segmental joints, Tunn. Undergr. Space Technol. 63 (2017) 54–68.

[22] X. Li, S. Zhou, H. Di, P. Wang, Evaluation and experimental study on the sealant behaviour of double gaskets for shield tunnel lining, Tunn. Undergr. Space Technol. 75 (2018) 81–89.

[23] K. Lee, D. Kim, S.-H. Chang, S.-W. Choi, B. Park, C. Lee, Numerical approach to assessing the contact characteristics of a polymer-based waterproof membrane, Tunn. Undergr. Space Technol. 79 (2018) 242–249.

[24] BSI-BS-CP-102, Code of practice for protection of buildings against water from the ground, British Standards Institution, London, UK, 1973, p. 6.

[25] ASTM-D624, Standard Test Method for Tear Strength of Conventional Vulcanized Rubber and Thermoplastic Elastomers, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2012

[26] ASTM-D638, Standard Test Method for Tensile Properties of Plastics, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2014.

[27] ASTM-D746, Standard Test Method for Brittleness Temperature of Plastics and Elastomers by Impact, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2016.

[28] ASTM-D747, Standard Test Method for Apparent Bending Modulus of Plastics by Means of a Cantilever Beam, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2010.

[29] ASTM-D792, Standard Test Methods for Density and Specific Gravity (Relative Density) of Plastics by Displacement, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2013.

[30] ASTM-D2240, Standard Test Method for Rubber Property—Durometer Hardness, West Conshohocken, PA, 2015.

[31] CRD-C572, CORPS OF ENGINEERS SPECIFICATIONS FOR POLYVINYLCHLORIDE WATERSTOP, United States Army Corps of Engineers, 1974.

[32] C. Kho, S.C. Tan, Y.C. Kog, A Strategy for Waterproofing of Underground Structures, Under. Singapore 2014, Singapore (2014).

[33] I.H. Wong, Experience with waterproofness of basements constructed of concrete diaphragm walls in Singapore, Tunn. Undergr. Space Technol. 12 (4) (1997) 491–495.

[34] ASTM-D5385, Standard Test Method for Hydrostatic Pressure Resistance of Waterproofing Membranes, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2014.

[35] C. Creton, Pressure-sensitive adhesives: an introductory course, MRS Bull. 28 (6) (2003) 434–439.

[36] ASTM-C1107, Standard Specification for Packaged Dry, Hydraulic-Cement Grout (Nonshrink), ASTM International, West Conshohocken, PA, 2017.

[37] KS-F-4044, Hydraulic cement grout(Nonshrink), Korean Standards Association, Republic of Korea, 2004

[38] ASTM-D903, Standard Test Method for Peel or Stripping Strength of Adhesive Bonds, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2017.