آماده سازی سطوح پیش از اجرای گروت

مقدمه

تجهیزات و ماشین­ آلاتی که نیاز به تکیه­ گاه یکنواخت دارند را نمی ­توان مستقیماً روی سطوح بتنی تمام شده قرار داد. هم سطح بتن و هم پایه ماشین دارای غیریکنواختی­ هایی هستند که منجر به مشکلات تراز و غلظت بار تحمل می ­شود. موادی که در جهت انتقال بار بیشتر مورد استفاده قرار می­ گیرند، گروت­ های سیمانی و اپوکسی هستند. در این مقاله زیر در خصوص آماده‌سازی سطح و قالب‌بندی برای گروت ریزی تکیه­ گاه ماشین‌آلات یا تجهیزات بحث می­ شود و الزامات مربوط به شرایط و نکاتی که باید در گروت ­­ریزی در نظر گرفته شود، مورد بررسی قرار می­ گیرد.

انکر بولت

اگر نیاز به گروت ریزی در محل جای گذاری انکر بولت­ ها باشد، باید آن محل با هوای فشرده یا خلاء از هرگونه روغن، زباله، خاک و آب عاری شوند. بتن در سوراخ ها باید به مدت ۲۴ ساعت با آب اشباع شود و آب درست قبل از گروت ریزی با گروت سیمانی خارج شود. برای گروت­ های اپوکسی، تمام سطوح باید خشک باشند، مگر اینکه توسط سازنده گروت مشخص شده باشد. اگر گروت ریزی کلی در یک مرحله انجام شود، هوا و (در مورد گروت­های سیمانی) آب حذف نشده ممکن است به سطح گروت برود. این منجر به نشست دوغاب می­ شود و به طور جدی مناطق تماس صفحه تجهیز را کاهش می­ دهد. در مناطقی که در معرض دمای انجماد قرار دارند، گروت سیمانی باید از اثرات مخرب یخ زدگی آب اختلاط محافظت شوند.

بافت سطح بتن

سطح بتن باید زبر شود تا سنگدانه­ های سالم در معرض دید قرار گیرد و باعث ایجاد پیوند بهتر با گروت شود. این مورد را می ­توان از طریق روش های مکانیکی مانند سایشی دمشی یا خراش دادن به دست آورد.

آماد‌ه‌سازی سطح بتن

سطح بتنی که گروت روی آن قرار می گیرد باید نسبتاً مسطح و بدون شیار یا شیارهای عمیق باشد که به طور کامل مانع از حذف آب اشباع می‌شود.

جریان گروت سطح را باید با چیپینگ یا روش های دیگر زبر کرد تا تمام لایه‌ها از بین برود و دامنه کامل تقریباً 1.4 اینچی (۶ میلی متر) فراهم شود. این روش باید تمام ناخالصی‌های و خرابی‌های سطح بتن یا به اندازه کافی کیور شده را حذف کند. سطح زبر و تمیز شده باید از آلودگی بعدی محافظت شود.

اگر قصد بر عملیات چیپینگ سطح بتن باشد، این کار فقط باید با استفاده از ابزارهای کوچک دستی یا چکش پنوماتیک کوچک انجام شود

به دلیل ایجاد ترک در فونداسیون نباید از چکش‌های بزرگ استفاده کرد. سطح باید کاملاً تمیز شود و از آلودگی‌های بعدی محافظت شود. برای گروت‌های سیمانی، سطح بتن باید به طور مداوم حداقل به مدت ۲۴ ساعت قبل از گروت ریزی، با آب اشباع شود. اشباع کردن سطح فونداسیون برای جلوگیری از جذب سریع آب از گروت است. از دست دادن سریع آب منجر به انقباض و ایجاد ترک  می‌شود. برای گروت خشک، از دست دادن آب می‌تواند منجر به فرآیند هیدراسیون ناکافی شود. برای گروت‌های اپوکسی، سطح باید خشک باشد مگر اینکه توسط سازنده مشخصات و الزامات دیگری پیشنهاد شده باشد.

سطوح فلزی

سطوح فلزی که در تماس با گروت‌های سیمانی هستند باید از هرگونه رنگ، روغن، گریس، زنگ‌زدگی سست و سایر مواد خارجی تمیز شوند. برای گروت‌های اپوکسی، سطح فلز باید تا دستیابی با یک فلز براق سندبلاست شود، مگر اینکه شرکت سازنده گروت اعلام کند سندبلاست ضروری نیست. اگر گروت ریزی برای مدت طولانی به تعویق بیفتد، ممکن است از یک پرایمر اپوکسی متشکل از رزین و تبدیل کننده بر روی سطوح سندبلاست شده برای جلوگیری از خوردگی استفاده شود. در صورت تمایل به اتصال به صفحه پایه، توصیه های شرکت سازنده گروت باید رعایت شود.

علائمی که نشان دهنده این هستند که سطح فونداسیون برای گروت ریزی آماده نشده است

نشانه هایی که نشان می‌دهد سطح به درستی برای تزریق آماده نشده است می تواند منجر به مشکلات مختلفی در نتیجه نهایی گروت‌ریزی شود. در اینجا شاخص های کلیدی وجود دارد:

علائم بصری:

گرد و غبار: اگر گرد و غبار، کثیفی یا زباله روی سطح قابل مشاهده باشد، نشان دهنده تمیزکاری ناکافی است. این مورد می‌تواند از چسبندگی مناسب گروت جلوگیری کند.

سطح صاف یا ناهموار: سطحی که بیش از حد صاف یا ناهموار است ممکن است بافت لازم را برای چسباندن موثر گروت ایجاد نکند و بعداً منجر به ترک خوردن یا جدا شدن احتمالی شود.

وجود آلودگی‌ها: روغن، گریس یا هر آلاینده دیگری روی سطح می‌تواند چسبندگی گروت را به خطر بیندازد. اگر این مواد وجود داشته باشند، نشان دهنده آماده سازی نادرست است.

مسائل مربوط به عملکرد:

ترک خوردگی گروت: اگر دوغاب در مدت کوتاهی پس از استفاده شروع به ترک خوردن یا خرد شدن کرد، ممکن است نشان دهد که سطح زیرین به اندازه کافی آماده نشده است.

لکه‌گیری مداوم: لکه‌هایی که به راحتی پاک نمی‌شوند می‌توانند نشان دهند که دوغاب رطوبت را به دلیل سطح ضعیف یا آماده‌شده جذب می‌کند.

رشد کپک: اگر با وجود تمیز کردن منظم، کپک ظاهر شود، ممکن است نشانه آن باشد که دوغاب به درستی مهر و موم نشده است یا رطوبت به دلیل آماده سازی ناکافی سطح نفوذ می‌کند.

شاخص­های عملکردی

تغییر رنگ در گروت: تیره شدن قابل توجه دوغاب در هنگام خیس شدن می تواند نشان دهنده جذب آب به دلیل عدم آب بندی و آماده سازی مناسب باشد.

با نظارت بر این علائم، می‌توانید مشکلات احتمالی ناشی از آماده‌سازی نامناسب سطح برای گروت ریزی را شناسایی کنید و قبل از اینکه منجر به مشکلات مهم‌تر شود، اقدامات اصلاحی را انجام دهید.

قالب‌بندی

در طراحی قالب برای گروت باید نوع گروت، قوام گروت، روش قرارگیری و مسافتی که گروت باید طی کند، در نظر گرفته شود. قالب‌ها باید به گونه‌ای ساخته شوند که گروت تا حد امکان به طور پیوسته و سریع حرکت کند. قالب‌های انواع گروت باید سفت، به اندازه کافی محکم و مهر و موم شوند (مانند چسباندن یا درزگیری) برای جلوگیری از نشتی. آن‌ها همچنین باید حداقل ۱ اینچ (۲۵ میلی متر) بالاتر از بالاترین ارتفاع گروت در زیر پایه دستگاه قرار گیرند.

همچنین ممکن است قالب‌هایی برای جلوگیری از جاری شدن دوغاب بر روی سطح بالایی پایه دستگاه یا صفحه پایه ارائه شود. قالب‌ها باید با روغن یا موم سازگار با پلی اتیلن پوشانده شوند تا جذب مایع را کاهش داده و قالب را تسهیل کند.

برای تسهیل حذف قالب و بهبود ظاهر گروت تمام شده، ممکن است نوارهای پخ به قالب متصل شوند. برای قالب‌های گروت اپوکسی یا سایر قسمت‌هایی که چسبندگی لازم نیست باید با یک پوشش مومی ضخیم یا روکش شده با پلی اتیلن پوشانده شوند و ضد آب باشند.

در جایی که گروت از یک طرف صفحه و به طرف دیگر جریان می‌یابد، قالب‌ها باید به گونه‌ای ساخته شوند تا روشی برای حرکت گروت از سمتی به سمت دیگر ایجاد شود. در صورتی که این روش‌ها برای سازنده گروت قابل قبول باشد، قالب‌ها همچنین باید دارای فاصله کافی برای تسمه یا میله گذاری باشند. قالب‌ها در سمت قرار دادن باید بالاتر از پایین صفحه کشیده شوند تا یک هدباکس تشکیل دهند. هدباکس باید ۲ تا ۴ اینچ (۵۰ تا ۱۰۰ میلی متر) از صفحه شروع شود و در حدود ۴۵ درجه از صفحه شیب داشته باشد. شیب روی قالب اجازه می‌دهد تا دوغاب در زیر صفحه با حداقل تلاطم و گیر افتادن هوا ریخته شود.

قالب در طرف مقابل باید ۲ تا ۴ اینچ (۵۰ تا ۱۰۰ میلی متر) از صفحه باشد و باید حداقل ۱ اینچ (۲۵ میلی متر) بالاتر از پایین صفحه باشد. ارتفاع هدباکس به مسافتی که دوغاب باید جریان داشته باشد بستگی دارد. به طور کلی، ارتفاع بالاتر از بالاترین ارتفاع گروت در زیر صفحه باید حدود 1.5 برابر مسافت طی شده برای گروت باشد. شکل زیر را ببینید. در سمت صفحه موازی با جهت جریان دوغاب، قالب‌ها معمولاً باید کمتر از ۱ اینچ (۲۵ میلی متر) از صفحه باشند.

برای مکان‌هایی که گروت از طریق سوراخ‌های گروت در صفحه به زیر صفحه پمپ می‌شود، قالب‌ها باید حداقل ۴ اینچ (۱۰۰ میلی‌متر) در خارج از صفحه از همه طرف باشند. قالب‌ها باید حداقل ۱ اینچ (۲۵ میلی متر) بالاتر از بالاترین ارتفاع گروت در زیر صفحه قرار گیرند. همچنین ممکن است قالب‌هایی در بالای صفحه ساخته شود تا از ریختن بیش از حد روی صفحه جلوگیری شود. به طور متناوب، سطح بالایی را می‌توان روغن کاری کرد تا تمیز کردن آسان‌تر شود.

جمع‌بندی

در نهایت برای گروت‌ریزی‌های اپوکسی و سیمانی الزامات و شرایط خاصی باید در نظر گرفته شود تا به بهترین شکل ممکن نتیجه کار ارائه شود. اقداماتی همچون آماده سازی سطح گروت ریزی، شرایط قالب‌بندی، در نظر گرفتن نوع گروت در شرایط قبل و بعد از گروت ریزی، الزامات ارائه شده توسط شرکت سازنده گروت و ... باید در جهت به ثمر رساندن یک گروت ریزی بی نقص مورد توجه قرار گیرد.

منبع : ACI 351.1R

جهت کسب اطلاعات بیشتر به مقالات زیر مراجعه فرمایید: 

- گروت و نکات مربوط به گروت ریزی

- کاربرد گروت‌ها‌‌ی پایه سیمانی و اپوکسی

- الزامات اجرای گروت اپوکسی

- الزامات نصب گروت های سیمانی